Tob 2:1 post haec vero cum esset dies festus Domini et factum esset prandium bonum in domo Tobis

Tob 2:2 dixit filio suo vade et adduc aliquos ex tribu nostra timentes Deum et epulentur nobiscum

Tob 2:3 cumque abisset reversus nuntiat unum ex filiis Israhel iugulatum iacere in platea statimque exiliens de accubitu suo relinquens prandium ieiunus pervenit ad corpus

Tob 2:4 tollensque illud portavit ad domum suam occulte ut dum sol occubuisset caute sepeliret eum

Tob 2:5 cumque occultasset corpus manducavit panem cum luctu et tremore

Tob 2:6 memorans illum sermonem quem dixit Dominus per Amos prophetam dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum

Tob 2:7 cum vero sol occubuisset abiit et sepelivit eum

Tob 2:8 arguebant autem illum omnes proximi sui dicentes iam huius rei causa interfici iussus es et vix effugisti mortis imperium et iterum sepelis mortuos

Tob 2:9 sed Tobias plus timens Deum quam regem rapiebat corpora occisorum et occultabat in domo sua et mediis noctibus sepeliebat ea

Tob 2:10 contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura veniens domum iactasset se iuxta parietem et obdormisset

Tob 2:11 ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora insiderent super oculos eius fieretque caecus

Tob 2:12 hanc autem temptationem ideo permisit Dominus evenire illi ut posteris daretur exemplum patientiae eius sicut et sancti Iob

Tob 2:13 nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit et mandata eius custodierit non est contristatus contra Deum quod plaga caecitatis evenerit ei

Tob 2:14 sed inmobilis in Dei timore permansit agens gratias Deo omnibus diebus vitae suae

Tob 2:15 nam sicut beato Iob insultabant reges ita isti parentes et cognati eius et inridebant vitam eius dicentes

Tob 2:16 ubi est spes tua pro qua elemosynas et sepulturas faciebas

Tob 2:17 Tobias vero increpabat eos dicens nolite ita loqui

Tob 2:18 quoniam filii sanctorum sumus et vitam illam expectamus quam Deus daturus est his qui fidem suam numquam mutant ab eo

Tob 2:19 Anna vero uxor eius ibat ad textrinum opus cotidie et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat deferebat

Tob 2:20 unde factum est ut hedum caprarum accipiens detulisset domi

Tob 2:21 cuius cum vocem balantis vir eius audisset dixit videte ne forte furtivus sit reddite eum dominis suis quia non licet nobis ex furto aliquid aut edere aut contingere

Tob 2:22 ad haec uxor eius irata respondit manifeste vana facta est spes tua et elemosynae tuae modo paruerunt

Tob 2:23 atque his et aliis huiusmodi verbis exprobrabat ei